Hoensbroekse schrijvers en dichters. Biografische en bibliografische gegevens van negentwintig auteurs

[p. 63]

Jan van 't Hooft

(* Hoensbroek, 29 september 1926)

Jan van 't Hooft is de zoon van Leonardus van 't Hooft en Maria Ida Graus. Hij huwde op 28 mei 1953 met Gertrudis Gerarda Wilhelmina Hassing, eveneens afkomstig uit Hoensbroek. Na zijn opleiding op de kweekschool begon hij zijn loopbaan op 9 september 1948 als onderwijzer aan de St. Petrus-school in Hoensbroek. In 1954 stapte hij over als leraar Engels naar de ULO Don Bosco te Hoensbroek. Vervolgens was hij gedurende 15 jaar als leraar Engels en Geschiedenis aan verschillende onderwijsinstellingen werkzaam. Van 1962 tot 1967 was hij wethouder van Hoensbroek. Met ingang van 16 mei 1970 werd hij benoemd tot burgemeester van Ubach over Worms. Onder gelijktijdige benoeming tot burgemeester van Helden werd hij op 1 november 1977 uit deze functie ontheven. Hij woonde in Ubach over Worms in een nieuwe burgemeesterswoning op de hoek Maastrichterweg/Europaweg-Zuid. Drie jaar nadat hij naar Helden was vertrokken heeft de gemeente op een ludieke wijze het Groenstraatse kermisplein formeel omgedoopt tot Burg. Van 't Hooftplein. Dit had hij vooral te danken aan het feit dat hij in zijn ambtsperiode had gezorgd voor een nieuw rioolstelsel in de Groenstraat, waardoor de wateroverlast bij hevige regenval in deze straat tot het verleden behoorde. Hierna is hij ook nog burgemeester in Brunssum geweest. Jan van't Hooft heeft na zijn pensioen verschillende boeken geschreven. Zijn eerste boek Gewoon doorgaan met als ondertitel Herinneringen ... het weer beleven. (1991) verhaalt over de levensvreugde, de levensvragen en het verdriet van een burgemeester. ‘Contacten met een veelheid van instituties, met heel wat kerkgenootschappen, met veel mensen uit alle maatschappelijke geledingen en vaak van heel verschillend pluimage verrijkten mijn visie op mens en wereld. Dat dit alles in een afgang naar groot verdriet zou eindigen nl. de ernstige ziekte en het overlijden van mijn echtgenote, mijn onontbeerlijk thuisfront, was niet te bevroeden; een keerpunt in mijn denken over veel. Wat rondom mij van tijd tot tijd plaatsvond trof nu mijzelf. Ook dat riep vragen op en tevens... om een

[p. 64]

punt te zetten achter een verhaal, een verhaal waarin geluk en ongeluk elkaar vrij onverwacht opvolgden ... zoals ik dat zo vaak al noteerde in de leefgemeenschappen waarin ik binnen het ambt van burgemeester mocht functioneren.... Ik worstelde na dit alles en ... kwam boven.’

Vijfjaar later verscheen een verhalenbundel voor kinderen onder de titel: Rik, een deugniet? (1996). In zijn laatste boek Een mens verslijt aan lief en leed vertelt hij over de Hoensbroekse Wilhelminastraat, de Broekstraat en de Buttingstraat, deel uitmakend van de buurt De Butting. Deze wijk van Hoensbroek lag nogal geïsoleerd van de rest van Hoensbroek. De bewoners kenden elkaar en er was een grote sociale controle. Het is een bonte kroniek van het klein burgerlijk leven in de periode 1935-1965. De mensen praten over de mijnsluiting, de gemeenteraadsverkiezingen, maar ook over de duivensport en de voetbalclub Hoensbroekse Boys. Maar nog liever werd er geroddeld over de andere straatbewoners en dat niet altijd in vleiende bewoordingen. Het zijn jeugdherinneringen van de schrijver, die aangevuld zijn met veel fantasie. Het boek is een mix van fictie en werkelijkheid. De lezer herkent al snel van 't Hooft zelf in de personage Pierre Stevens. Bij de kapper (Hein Heunen) in de kruidenierswinkel (van oma Grothues) en in het buurtcafé De Mug (het café van Hein Nieuwland en Leentje Vliegen) gingen de geruchten het eerst over tafel, waarbij een jong meisje met een verdacht beroep in Amsterdam het middelpunt van alle achterklap is. Uiteindelijk blijkt dat deze vrouw een heel ander iemand is dan de buurtbewoners dachten. Het boek werd in eerste instantie nieuwsgierig ontvangen, hoewel veel vroegere buurtbewoners het een en ander naderhand niet in dank hebben afgenomen. Zijn laatste boek is het kinderboek: Tjolp, de mooiste mus van Tjilpenland, dat het levensverhaal beschrijft van de gelijknamige mus en waarbij vergankelijkheid het centrale thema is. De mooiste mus van Tjilpenland ondervindt de gevaren van het leven. Beleeft plezier, scharrelt en sterft een wrede dood.

WERKEN: Gewoon doorgaan. Herinneringen ... het weer beleren. (1991); Roman: Een mens verslijt aan lief en leed. Kroniek van een straat (2002). Roman: Vlees en been (2004). Kinderboeken: Rik, een deugniet? (1996); Het doodskopaapje en de gorilla (2005) en Tjolp. Het levensverhaal van een mus (2009).
LITERATUUR: De nostalgie ging kriebelen. In: De Limburger, 6 november 2002. Stepheny van den Boomen: Laster is iets vreselijks, het maakt een mens kapot. In: De Trompetter, 20 november 2002 Benti Banach: Seks en politiek uit Hoensbroek. In: Limburgs Dagblad, 5 december 2002. Bart Ebisch: Van 't Hooft: ‘Ik erger me vaak aan deze tijd’. In: De Uitkijk, 14 januari 2009.