Christelicke gesanghen, ghetrocken uyt het Oude ende Nieuwe Testament
(1621)–Hugo de Groot–
Auteursrechtvrij
[pagina 30]
| |
Op zijnes dienstmaegds staet
By andr'en zeer versmaed
Belieft het hem te achten:
Voortaen sal ick gheroemt
Ende saligh sijn ghenoemt
By alle de gheslachten.
Hy die almachtigh is
Heeft nv aen my ghewis
Bewesen groote dinghen.
Seer heyligh is zijn naem:
Gheen mensch en is bequaem
Die waerdelick te singhen.
Sijn gunste noyt vermoeyt
Seer mededogend' vloeyt
Tot allen die hem vreesen,
Alsoo hy wil voorwaer
Gantsch eew'lick over haer
Goed ende barmhartig' wesen.
Door zijnen arm seer sterck
Heeft hy een treff'lick werck
Ghewrocht tot desen daghe,
Ende van den trotsen siet,
Heeft hy ghebracht te niet
D'hovaerdige raedslagen.
Hy heeft als met gheweldt
Vyt haren stoel ghestelt
De Vorsten van den lande.
Die ned'righ zijn van sin
Heeft hy ghevest daer in
Als met zijn eyghen handen.
Met allerhande goed
Heeft hy seer mild ghevoed
Die schier van hangher storven:
De rijcken ongheëert
Zijn van hem weerghekeert
End' hebben niet verworven.
| |
[pagina 31]
| |
Aen Israël zijn knecht
Wijst hy de wegh te recht,
Iae gaet hem selver leyden,
Ende toont door dese deugd
Dat hy seer wel gheheugt
Al die barmhaertigheyden
Die, door een vast verbond,
'Twelck eeuwigh duyrt, zijn mond
Belooft heeft ons voorsaten,
Te weten Abraham
Ende die van zijnen stam
Van haer noyt te verlaten.
|
|