Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 3

1243. 1628 maart 25. Aan Willem de Groot¹⁰.

Legati nostri, frater carissime, ter jam cum iis, quos rex isti negotio praefecit¹¹, collocuti sunt. Volunt illi pacem cum Britannis primordium actionum suarum facere. At regii prius esse volunt, ut sententiam suam dicant de foedere, quod Langeracensis¹² conceperat, quem illi exiisse ajunt mandati limites; neque tamen quicquam pollicitum, nisi si Ordinibus videretur. Facile patientur regii nostros in hoc de Rupella certamine quiescere, quia fida ab illis auxilia non sperant. Tamen aequum arbitrantur, ut de cetero nostri Galliae, si oppugnatur, adversus omnes opem promittant, quando et Britannis, a quibus tanto minora beneficia, si non et pro beneficiis injurias habent, in hoc obligati sunt. Vosbergius primum cognatos quosdam et affines ad nos misit salutationis, quam ab uxore mea acceperat, officium reddituros. Postremo venit ejus filius excusans patrem quod ad me non

10 Gedrukt Epist., p. 805. Voor de inhoud vgl. n^o. 1242 en de aantekeningen aldaar.

11 Zie n^o. 1235.

12 Op 28 augustus 1627 te Parijs door de gezant Gideon van den Boetzelaer, heer van Langerak, gesloten, doch niet bekrachtigd; zie Wagenaar, Vad. Hist., XI, p. 61 v.

[p. 272]

veniret ob causas mihi cognitas. Ego nihil aliud, quam si qua in re me opus haberet, operam sum pollicitus. Cardinalis ad Rupellam manet spei plenus, quanquam nocturnus nuper impetus in castellum Tadonis, quod oppidani tenent, et portam oppidi male cessit. Navibus nullis parcitur, ut claudatur maris aditus. Rex eo redit, sed in dies aliquot iter distulit, eo quod dux Lotharingiae hic exspectatur, per quem spes est componendi dissidii Viridunensis. Sabaudus Mantuano bellum parat de Montisferratensi ditione: πϱοφάσεις habet frivolas: sed magnum adjutorem Hispanum, qui ipsi pro Montisferrato Cremonam daturus dicitur. Etiam Bernatibus et Genevensibus imperator controversias movet fretus copiis, quas ubique magnas habet nullo hoste, nisi quem sponte sumturus est.

Opus est nobis ducentis florenis, eos hic recipiam et te delegabo, ut ibi persolvas. Puto enim Alcmariensem pecuniam te jam habere aut ubi velis habere posse. Siquid his impedimenti est, affinem Reigersbergium convenire poteris. Is lubens pro nobis numerabit.

Vale, mi frater, cum parentibus et nostris omnibus. Lutetiae 25 Martii 1628.

Accepi non ita dudum literas a Pynachero¹ ante menses aliquot scriptas. Excusat se adversus nescio quas suspiciones. Si eum videris, velim dicas me, qui eum nunquam offenderim, nihil infesti ab eo exspectare; gratum quinetiam fore, ut, quae tibi amicitia cum ipsius privigno² intercedit, etiam cum ipso firma sit. Si qua in re opera mea opus habeat, ne parcat.

Rem mercatoriam hic interquiescere, donec pax cum Britanno coëat.

Tuus totus
H. Grotius.

1 Cornelis Pijnacker; over hem zie II, p. 299 n. 2.

2 De zoon van Suzanna Blois van Treslong, met wie Pijnacker in 1615 te Groningen in het huwelijk trad. Zij was de dochter van admiraal Willem Blois van Treslong († 1594) uit diens tweede huwelijk, met Cornelia van den Heuvel, weduwe van Berchem. Zelf was zij weduwe van Pieter Moens. In De Reyse naer Africa, Tunis, Algiers etc. gedaen in den jare 1625 onder 't beleyd van dr. Rijn-acker (sic!), als ambassadeur van haere Hog. Mog. tot lossinghe van de Christene slaven derwaerts gedeputeert, Haarlem 1650, is sprake van een ‘capiteyn Cornelis Moens met zijn Schoon-vader (sic!) Docter Pijn-acker Ambassadeur.’ Waarschijnlijk is deze Cornelis Moens de bedoelde stiefzoon.