Adamus exul

Psalmvs centesimvs trigesimvs: aliis CXXIX.

Incipiens Latinè De profvndis.

Adoniis.

COrdis ab imo

Te Deus unum

Magne vocavi:

Supplicis ergo

Percipe voces;

Nec mea duris

Vota recusans

Auribus hauri.

Si rationem

Criminis arcto

Iure putabis,

Cogimur omnes

[p. 32]

Cedere: nemo

Debita solvat.

Sed bonitatis

Fine carentis

Gratia nunquam

Deserit illum,

Qui tibi fidit,

Quiq́ue timorem

Iungit amori.

Spem mihi firmam

Sermo benigni

Numinis adfert.

Certa salutis

Spes Deus ipse est:

Cùm vel Eois

Phoebus ab oris,

Occiduas vel

Tendit in oras,

Spes Ifraëli,

Cui Deus author,

Certa refulget.

Numinis almi

Gratia larga est,

Fertq́ue salutem

Coelica pleno

Copia cornu.

Sic Israelis

Pronus amori,

Cuncta benignus

Nostra redemtor

Crimina tollas.

Sed quid ni adjiciam alterum Psalmorum par, quorum argumentum maximè visum est Poëticum?