Het nieuwe Hoornse speel-werck

Op de Brandt tot Londen.

ONtëngelt Engelandt, wiens Borgers niet erbarmde,

Wanneer u heylloos werck, met schyn van recht vergult,

Op Neêrlandts Landt en Stroom, d' onnoos'le sonder schult,

Door 't blaeckend' vyer, helaes! soo jammerlijck verarmde,
Dat Visscher, Zee-man, en noch meer, soo deer'lijck karmde,

Dat Aerd' en Hemel wierd' door 't naer geluyt vervult,

En quam voor d' Opper Throon, daer Godt, met ongedult,

[p. 391]

 

Dit Schouwspel sagh, dies hy sich over haer ontfarmde.

 

Dus heeft het vyer sijns wraecks uw' roem nu soo vernielt,

 

Dat 't lichaem van uw' staet, ten halven wel ontzielt,

 

Ter neder leyt, en wacht den doodt-steeck van Godts handen,

 

Ten zy ghy u bekeert, en steeckt de moort-priem op,

 

Of, door een vaste vreê, het quaedt-doen geeft de schop;

 

Want daer men gruw'len queeckt sal vaeck Godts tooren branden.