Het nieuwe Hoornse speel-werck
(1732)–C. Groenveld, Pieter IJsbrand van der Hof, C.G. Kleyn–
Auteursrechtvrij
[pagina 385]
| |
Die voerd' my met gemack, al bleef ick t' huys, soo veer
Als ick begeerd' te zyn, ick hoefde niet te lyden
De vrees van 't hollend' Paerdt, 'k had slagh noch kuyl te myden,
Ick spoeyde slechts myn wech, en yder uur, en dagh
Was 't dat ick nieuw vermaek, en and're Rycken sagh:
Dan eens een swaer gevecht, dan hoe de Jonkheyt vryden,
Dan weêr hoe d' een den aêr op 't vinnighste benyden,
En dan hoe dat de vriendt- en vyandtschap begint,
En ook hoe dat kan zyn dat men onsichtbaer mint:
En hoe men waen-wys kan in mis verstanden glyden.
'k Sagh ook 't gheveynsde Volck met Godt en Godtsdienst stryden:
'k Was effen dat voor-by, doe sagh ick schyn bedrieght,
Die alsoo vinnigh, als de Duyvel sellef, lieght.
Doe quam d' onnutte sorgh my weêr wat aêrs voorsnyden,
'k Sagh eyndelyck een Schip dat al sijn Zeylen gyden,
En losten straf, op straf, die op de Afgonst past.
'k Segh noch die soo wat reyst, leydt niet veel overlast,
Voor my, ick kan my soo, meer als te Paerdt, verblyden.
|
|