|
| |
| |
| |
Plus alöes quam mellis habet.
Oft Huwelijxhater.
Toon: Nu leve ik in 't verdriet.
1.
OAl te lukkigh! (zoo hy zelf zyn luk verstaat)
Die ongebonden leeft, in vryerlyken staat,
En niet te torssen hoeft, den moeijelyken last
Van 't wrev'ligh huwelyk, nocht aan een wyf is vast.
2.
Indien zyn dartellust ontbeert het zoet der minn';
Indien geen welkomkus haar lieve helft laat in,
Geen afscheit drukt een groet, en pand van 't minnend hart,
Op droeve lipjes die met kusjes tuigen smart:
3.
Geen minnestralend oogh, vol heugelyk gelonk,
Hem zydelinx lacht toe, wanneer de vrouwepronk,
Zyn staatzi, langs de straat, met aanzien stapelt op:
Zoo niet zyn luistrend oor ontfangt den honingdrop
4.
Van minlyk hartje lief, van zieltje, waardetroost,
Nocht hoort het staam'lend zoet tataatje van zyn kroost:
Zoo hem geen blyde naght vindt leggen; in den arm
Van haar, die hem verwarme, en zelfs van hem word' warm;
5.
Indien zyn eenzaam bedd' blyft dom en onbewust
Van 't weelderigh geheim, daar 's minnaars grage lust,
| |
| |
Vol dwaze drifts, opwaght, lyk 's huwlyx zoetste vrucht,
Hy mist een schraal vermaak en mager minsgenucht.
6.
Maar houdt de vryheit, daar de jeught by leeft en groeit,
Die welgehandthaaft niet, dan ware wellust bloeit,
Een onbekommert hert en zorgelooze rust,
Een vrolyk hooft en geest, dien vrouwvoogdy niet bluscht.
7.
Hy leeft, na eigen zinne, en doet wat hem behaaght,
't Is noodeloos, dat hy de vrouwe trotsheit vraaght
Eerbiedigh, om verlof, waar tegens, zoo men streeft,
Daar ryst een storrem op, dat huis en buurte beeft.
8.
Hy leeft, na eigen zinne, en niet na heerschappy
Van 't weiflend wyvebrein, twelk heerscht, na razerny:
Dat 's na haar dolle drift, nu dus, dan zoo gezint,
Daar in elk oogenblik een nieuw begeeren vindt.
9.
Hy magh, waar dat hem lust, en ongebonden gaan.
Hy magh zyne oogen op, en daar 't hem goetdunkt slaan,
En vreest niet dat het wyf, om vriend'lyk aangezicht,
Hem, vol verwoetheits, valsch van buitenmin beticht.
10.
Hy hoeft, met arreghwaan, te pynen niet zyn borst
Dat minnesluikery den onverzaadb'ren dorst
Van 's wyven geilheit lave, en zy en kas en kist
Zette op, voor een', met wien zy eere en goet verquist.
| |
| |
11.
Dat mannen dikwils doet, van nypend ongedult,
Ter zyde spatten uit, oft, met verdriet gevult,
Veer zwerven, buiten 's Landts, in armlyk ongemak,
T' wyl 't hongerig kindertal loopt met den bedelzak.
12.
Hy hoeft geen slaaf te zyn van matelooze praght,
Nocht, om den breeden staat te houden, in zyn kraght,
By wetteloozen wegh van slimme kuipery,
Te dingen, na een ampt, waar in zyn divery
13.
Arbarmelyk de kas des Landts ontingewandt,
En op geen onreght past, hoe schendigh ook zyn handt
En Weeuw en Wees verkort; oft, zoo de toelegh mist,
Een andre toevlucht zoekt, tot even schelms een list.
14.
Hy hoeft niet, over huis, te hebben het gepruil
Van norsse hoofdigheit, geen hanglip, zuur van muil:
Hy vreest geen donker oogh, geen schelden, geen gekyf,
Nocht uit onstuimigheit een bezem na het lyf.
15.
Dat elders vaardigh leght, indien men maar een gast
Brengt tot voordeure in, oft 't puntigh klinkje tast
Met bloote vingers aan, oft zy beslagen ziet
Het helder glas, met damp, die 's mannen aam uitgiet.
16.
Hy hoeft geen kinderen te voeden, met zyn zweet,
Zyn kind'ren, daar hy niet van trekt, als harten leet,
| |
| |
Die in den wiegh zyn slaap wegh kryten, naght op naght,
En ouder hem belaân, met zwaarder zorgen vraght.
17.
Hy hoeft, by daagh, den zin der gemelyke vrouw,
Op kosten van zyn kraft, niet in de rechte vouw
Te schikken, nocht des nachts, ontydigh aangeport,
Te zwoegen, op het bedd', tot dat hy maght'loos word',
18.
En krimpend stomp'len ga, van voet en lendengicht,
Of roerloos legge, oft ook gehoor misse en gezicht.
Oft aassemhygend kuche, en, om zyn wyfs geneuht,
Een gryzaarts beelt vertoone, in 't bloeijen van zyn jeught.
19.
O al te lukkigh! (zoo hy zelfs zyn luk verstaat)
Die ongebonden leeft, in vryerlyken staat,
En niet te torssen hoeft den moeyelyken last
Des wrev'len huwelyx, nocht aan een wyf is vast.
O Fortunatos nimium, sua si bona norint,
Queis licet, innocuam sine conjuge ducere vitam.
|
|
Auteursrechtvrij