|
| |
| |
| |
Hekel-dichten.
| |
| |
Den Ys-gelijcken Charon,
Van den Kunst-kundigen Frans Pietersz. de Bruyn,
Vol-geestig, op den 16. February 1672. van Sneeuw op-gerecht, en wederom verdwenen den 3. Maert daer aen volgende.
DE Helsche Veerman, slechts by ons geacht voor droomen,
Is heden, met sijn Schuyt, tot Hooren aengekomen,
En leydt vast op de Wal by d' Ooster-poort en wacht:
Op hoop dat hy wel haest weêr met een lichte Vracht
Van hier vertrecken sal. Is 't Water niet bevroren?
Hoe kond dien Grijzaert met sijn Schuyt het Ys doorboren,
En komen op een plaets daer niemandt voor-gerucht
Van sijne komst vernam? hy daelden uyt de Lucht.
Met meningh om soo langh hier aen de Wal te leggen,
Tot dat de Weste windt sal roepen licht, uw' Dreggen,
En gae van daer je quaemt, ghy hebt uw' Vracht of niet,
Vaer over de Revier die by u Lethes hiet.
Of wilje noch een wijl om dese Haven swerven?
Soo laet uw' Vracht-loon niet van 't slechte Volck verderven:
| |
| |
Die last is al te swaer voor uw' gelapte Schuyt,
Hier is wel lichter Vracht en voor u rijcker buyt;
Neem die vry vlijtigh in, die haer met Beere-vellen,
Op uwe komst, bekleen: en dan de Straet met Bellen
Door-rinckelen, dat Volck weet wat de beste plaets
In 't Veer-boot waerdigh is: 't zijn licht geherte Maets,
Die op geen penningsken of twee op 't Veer-gelt micken:
Laet u haer groot getal oock niet te licht verschricken;
Ruym dertigh wegen pas een loot op swaer gewicht:
Sy komen machtigh breet, maer pack en echter dicht.
Veel sullen haer van selfs rondom het boordt neêr setten,
Soo hebbense geen tijdt, als 't aenkomt, te verletten,
Maer springen voort aen Landt, daer sy een lustigh vyer
Verwachten, maer geen meer Tobackjes, Wijn noch Bier.
Doch onderwind u niet met haer alleen te varen,
Ghy soudt licht met uw' Boot in Acherontes Baren
Omswallepen, dies kiest, eer ghy u morsich Zeyl
In top hijst, swaerder last, en laet u op uw peyl.
Legh sulcken op de kiel, voor Ballast, die niet schromen
Met ander luyden gelt' gelaên, tot u te komen:
Legh haer vry onsacht neêr; dewijl sy zyn bekent
Voor hebbers, die, voor dienst, noyt geven zijn gewent.
Stuw in de tweede laegh die Maets, die alle dagen,
De Ryns' en Françe-wyn in Led'ren sacken dragen,
Gevult tot breeckens toe, dat dickwils 't overschot,
Dat uyt-barst, is genoegh voor 't grootste Swynenkot:
| |
| |
Gooy haer maer in soo 't komt; om dat ghy niet kunt hoopen
Dat ghy om hare Vracht veel Landt sullen kunnen koopen,
Haer overgeven is maer werrick voor de pomp:
Bejegen haer, gelyck sy and'ren deên, vry lomp.
Ghy meught de derde laegh volladen, traven, proppen:
Met kael-geplockt' en ruym-gevelde Hoere-doppen:
Pack haer vry dicht in een, of uw geladen Boot
Raeckt door dit lichte Volck wel licht in groote noodt:
Maer laet haer, eer ghy vaert, haer Vracht voor af betalen,
Of anders sullen sy na geen betalen talen,
Dit zynse soo gewoon: maer spreeckje dan om loon
Als ghy haer hebt gedient, verwachje niet als hoon.
Ghy kunt in dese laegh de beste plaetsen gunnen,
Die van haer overschot u best betalen kunnen.
Neem voor de vierde ry de Labbekacken in,
Dat volck bracht, in haer tydt, de Hel een groot gewin;
Door diens' een heele Stadt in oproer konden stellen,
Tast haer vry onbeschroomt en happigh na de vellen,
En leghs' op 't mondt-stuck neêr, soo kryghje, door haer praet
Vol leugens, in uw' Schuyt geen oproer noch verraet;
Want sooj' haer overvoert met ongesloten monden,
Soo wordt uw' achtbaerheyt, door haer gesnap, verslonden:
Sy souden u met vreên niet laten aen den riem.
Maer yder soud haer tongh gebruycken voor een priem,
En boren u daer meê, in 't hert, door vel en spieren,
Soo datje licht uw' koers soudt missen in het stieren,
| |
| |
En raecken op een Klip in Stix of Phlegiton:
Dies packs' en stuwse soo als Haringh in de ton,
En laetse handt noch voet, veel min hunn' tongen roeren,
Ghy moetse, tot haer straf, al swygend' overvoeren.
Plaets voor de Dobbelaers in uwe vyfde laegh,
Gryp haer vry kommerloos en vinnigh in de kraegh:
Soo sult ghy haer met schrick vervullen, eer sy soecken
U selven uyt de Schuyt te dryven met haer vloecken.
Hou vast, steeck noch niet af, daer komt noch meerder Volck,
Die over willen zyn in Plutôs helsche kolck.
Voor eerst een heele laegh geveynsde Huychelaren,
Die sullen u wel moy toe praten, onder 't varen,
Maer achtse daerom niet, sy zyn soo quaedt alleen
Als al de and'ren, die ghy in hebt in 't gemeen;
Het zyn lichtvaerdige, 't zyn dieven, groote dronckers,
Onkuysche, lasteraers en schoon-geverfde pronckers;
Om-hangen met een kleedt dat heyligh schynt, maer is
Niet anders als een dun bedriegelyck Vernis;
Ghy soudt de waerheydt van dit seggen haest bevinden.
Derhalven meught ghy haer soo wel als d' and'ren binden,
Ee brengen haer soo vast gebonden aen dien Vorst,
Die langh verlangend', na haer komen heeft gedorst.
Soo Charon dat gaet wel, hier kryghje uw' verzadingh,
Daer komt een heele Troup van Bancquerottiers tot ladingh:
Eysch nu maer geldt, hier mach een nieuwe Schuyt op staen,
Dit sootje brenght soo veel als de and're aen;
| |
| |
Een mackelycke Vracht, sy sullen haer niet moeyen
Hoe dat ghy over-komt, met zeylen of met roeyen,
Sy hebben 't druck genoegh met haer verkregen roof,
d' Een uyt een rijck Cantoor, d' aêr van een arme Sloof,
Die met haer arrebeydt met Wasschen of met schrobben
(Dat dickwils 't moede sweet droop in de warme Tobben)
Een penningsken ter noodt, met kommer, had vergaert,
Dat hebben sy, en 't meest tot dese tocht bewaert:
Sy sullen, eer sy u betalen, licht bedingen
Dat ghy haer niet te nauw moet nauw wetten dwingen:
Looft haer maer ryck'lyck uyt, en geeft gelyck als sy
Die genen gaven, die sy brachten in de ly.
Als ghy die binnen hebt soo peyns vry om vertrecken,
Of hebje noch wat plaets vollaed die voort met Gecken;
Te weten, die haer tydt met and're lieden staet
Versuymen, en niet sien hoe 't met haer selven gaet:
En die, die pas ter noodt aen eten kunnen raecken,
Haer meeste tydt besteên met Landts en Oorloghs saken:
En voorts die Pronkertjes die altydt zyn gekleet
Als die, die op 't Toneel tot spelen zyn gereet:
Maer wieje blyven laet, ey laet doch die niet blyven,
Die, door haer gierigheydt, met Goud' en Silv'ren schyven
Zyn overladen, en versmachten van gebreck,
Is yemandt enckel sot dees' zyn wel dubbelt geck:
En neemje dan noch meê, tot vullingh van de hoeckjes,
Die Maets, die maeckers zyn van name loose Boeckjes,
| |
| |
Ghy sult een groote dienst betoonen aen die Stadt
Daer d' oud' oprechtigheydt weêr graegh sijn woningh had.
Geest-rycke Bruyn uw' breyn woud dit te meerder seggen,
Wanneer ghy Charon hier quaemt op de Wal te leggen:
Ghy geeft niet duysterlyck te kennen door dit Beeldt,
Dat Hoorens welvaert u door al de sinnen speelt.
Ghy wenscht als Charon smelt, dat met hem moet verdwynen
De ondeught, en de Son van deughden haer beschynen,
En dat men nimmermeer noch nergens van haer hoort,
Als dats' indachtigh zyn de spreuck wilt Hooken 't woort.
|
|
Auteursrechtvrij