Het nieuwe Hoornse speel-werck

[p. 222]

Een ander.

Toon: Liefste ghy zijt ongestadigh, &c.

SIenje nu wel soete Meysje,

Dat men op geen Speel-genoot

Mach verlaten? segh een reysje,

Dochje niet dat eer de doodt
Al uw Purper blanck sou verven,
Eer de liefde quam te sterven
Tusschen u en tusschen haer,
Die uw Speel-genootje waer;

Eer sy uw geselschap haten,

Om 't geselschap van die geen,
Die sy nimmer sal verlaten,
Nimmer (segh ick) als alleen
Dan, wanneer sy een ven beyden
Uyt de werelt sullen scheyden,
En verlaten wat 'er is
Om een beter erffenis?

Soo wordt liever aengenomen,

Soo moet leyder achter staen.
Hier is liever nu gekomen,
Nu moet ghy als leyder gaen,
Nu moet ghy elck ander missen,
Uw geselschap, sou ick gissen,
Is het Bruytje tot een last,
Nu de Bruyd'gom op haer past.

Nu sy licht wel haest sal weten

Waerom Speel-genoots elckaêr
Soo gemackelijck vergeten;
Ja dat meer is, waerom Vaêr,
Waerom Moeder (soo sy leven)
Haer soo dickwils sien begeven,

[p. 223]

 

En verlaten van een Kindt

 

Dat een Echt-genoot bemint.

5

Weetje, staeck ick in uw' kleeren,

 

Wat ick dan voor al sou doen?

 

'k Sou van onse Bruytje leeren

 

Dit betrachten, eer het groen

 

Van mijn jeught te met verdorde,

 

Dat ick oock een Bruytje worde,

 

En een Speel-genoot verkoor,

 

Die ick nimmermeer verloor.