Het nieuwe Hoornse speel-werck

Bruylofts-deuntje.

Stemme: Mijn Engel is vol deughden.

DOe d' Opper Godt der Goden

Geen tweede Scheppingh wou,

Heeft hy voor al geboden

Dat 't menschdom paren sou,

Op dat dat geslacht vermeerde,

Tot des Scheppers lof en prys,

Door d' echte Trouw

Van Man en Vrouw,

Gelyck het eerste Paer ons leerde

In het saligh Paradys.

Dees' Wet' van Godt gegeven,

En van den mensch alom

Gehoorsaemt, scheen te leven

In onsen Bruydegom,

Dat sich krachtigh openbaerde,

Na dat hy voor vast besloot,

Dat hier op Aerd'

Geen dingh (hoe waerdt)

Is te schatten by de waerde

Van een waerde Bed-genoot.

Hy sagh 'er een, wiens deughden,

En onbevleckte Jeught,

Syn sinnen meer verheughden

Als d' aengenaemste vreught;

[p. 214]

 

Dies hy dickwils gantsche nachten,

 

Als een ander lagh en sliep,

 

Zyn klachten haer

 

Deê hooren: maer

 

't Waren krachteloose klachten,

 

Daer sy geen vermaeck in schiep.

4

Maer hy, die van te voren

 

Wist dat een enckel woordt

 

Geen Maeghden kan bekoren,

 

Voer met sijn saecken voort,

 

En vervoeghde by zyn smeecken

 

Lonckjes, lachjes en gestreel,

 

Tot dat sy (nu

 

Niet meer soo schuw

 

Als in 't eerst) een kenbaer teecken

 

Toonden dat sy was zyn deel.

5

Soo raeckten ons Bruytje,

 

Na langh en veel gevry,

 

Ten laetsten noch in 't Schuytje,

 

Daer sy, verheught en bly,

 

Nu haer Maeghdom meê vervoeren

 

Sal, ter plaetse daer men noch

 

Doodt, noch gevaer

 

Oyt wordt gewaer,

 

Schoon men daer de Trom hoort roeren

 

Tot een nieuwe oorlogh.