Het nieuwe Hoornse speel-werck

[p. 192]

Nu Celadon sijn wensch geniet, Singht hy, van vreught, aldus een Liedt:

Stemme: 't Windetje daer den Bos af drilt, &c.

NU ben ick eerst te recht verheught;

Want mijn hertje schijnt door vreught

Mijn te dwingen

Om te zingen,

Nademael 't nu is de dagh
Dat ick mijn wensch genieten magh.

Daerom, ô Maeghden, koom ick no

Om mijn Schaepjes, neffens u,

Te geleyden

Aen der Heyden,

En aldus te smaecken, 't geen
Daer ick soo langh om heb gebeên.

't Is nu het rechte weer daer toe;

Want ey lieve! siet eens hoe

Phoebus stralen

Op ons dalen,

Soo dat men haer hitte voelt,
Daer 's oock een luchje dat verkoelt.

Setten wy onder 't Boom-gewas,

In dit dicht bebloemde Gras,

Ons wat neder,

Dat wy weder

Krijgen nieuwe wandel-lust,
Als men een weynigh heeft gerust.

Siet, wat is hier al stof bereyt

Tot vermaeck en vroolijckheyt;

Kijck de Stroomen,

Kijck de Boomen,

[p. 193]

 

Kijck het Veldt en haer çieraet,

 

Hoe aengenaem het alles staet.

6

't Schijnt al verheught wat asem heeft;

 

Siet eens hoe 't gevogelt sweeft:

 

Hoor die Dieren

 

Tierelieren,

 

't Is of sy ons' blijdtschap uyt-

 

Beelden, door al haer soet geluyt.

7

Ja sellef onse domme Vee

 

Hipt en springht, als ofte meê

 

Willen juygen,

 

Om te tuygen

 

Dat sy nu in dese tijdt

 

Door onse vreught oock zijn verblijdt.

8

Ey! segh my eens, wie sou dan niet,

 

Als hy dese dingen siet,

 

Hem begeven

 

Om te leven

 

In alsulcken soeten staet,

 

Die al het Aerdtsch te boven gaet?

9

Wist yder een te recht hoe 't is

 

In dees' staet, ick wed voor wis

 

Dat een Koningh

 

Liet sijn Woningh,

 

En sijn pracht, en machtigh gelt,

 

En quam by ons oock op het Velt.

10

Want daer en is geen hooger goedt,

 

Als gerustheyt in 't gemoedt.

 

'k Haet de reste.

 

't Is het beste

 

Dat men hier op Aerden heeft,

 

Als men in rust en vreughde leeft.