Het nieuwe Hoornse speel-werck

Klachten over Cupido.

Stemme: Spoeyt u voetjes, treet wat aen, &c.

VLucht, bedroefde klachten vlucht,

En verhael de Goden, met een sucht,

Wat de Soon,, van de min, die gewoon

Is de rust
Van de mensch te steuren na sijn lust,

[p. 171]

 

Nu weêr bestaen,, En gedaen

 

Heeft; wel aen,, Vaer al voort,

 

Dat het klagen wordt gehoort.

 

Heyligh Choor,, Neygh u oor'

 

Tot gehoor,, Van 't gerucht

 

Dat om hoogh styght door damp en lucht.

2

Na dat Paphos kleyne wicht

 

Hier en daer een vuurtje had gesticht,

 

Met verlies,, Van een schicht, daer een Vries

 

Meê geraeckt

 

Was, wiens hertje noch in liefde blaeckt,

 

Nam hy sijn reys,, Na 't Paleys

 

Daer sijn eys,, Wordt volbracht,

 

En besteden daer sijn kracht

 

Voor een wijl,, Met de vijl

 

Op een pijl,, Die soo spits

 

Wierd gemaeckt als een scharpe flits.

3

Met dit nieuw gespitst geweer

 

Daeld' hy af, en sagh, van boven neêr,

 

By geval,, Een Patroon, die nu al

 

Soo ver was

 

Dat de doodt voor hem het vonnis las;

 

Want hy was oudt,, En verkoudt,

 

Doch soo stout, dat sijn hart

 

Cupidootjes pijlen tart':

 

Die terstondt, Hem gewondt

 

Heeft, en vondt,, Sijn verstandt

 

Door de kracht van de min vermant.

4

Maer die kleyne stoocke-brandt

 

Boodt hem weêr, in dit geval, de handt,

 

Door 't vertoog,, Van een Maeght, die haer oog'

 

Meerder sloegh

 

Op sijn rijckdom, die seer veel bedroegh,

 

Als op 't gerijf,, Van sijn lijf,

 

Dat nu stijf,, Was en krom,

 

Door de hooge ouderdom:

[p. 172]

 

Evenwel,, Die gesel

 

Drongh soo sel,, Op haer aen,

 

Dat sy hem niet kon tegen-staen.

5

Daer meê vloogh de Lincker doe

 

Van haer af, en fopten hem noch toe,

 

Och mijn Heer!,, Seyd de guyt, u geweer

 

Is te oudt

 

Voor de jonge Juffer die ghy trouwt.

 

Ey! weet ghy niet,, Wat verdriet

 

Dat men siet,, Aen een Man,

 

Die hem niet verweren kan,

 

In die krijgh?,, Hou, ick swijgh;

 

En ick stijgh,, Na de lucht.

 

En aldus nam het wicht de vlucht.

6

Bandt, ô Goden, bandt die guyt

 

Tot uw hoogh verheven Vierschaer uyt;

 

Want die gast,, Is te kleen, hy en past

 

Geensins niet

 

Tot dat groot en Goddelijck gebiedt:

 

Neemt sijn geweer,, Toch, al eer

 

Hy noch meer,, Onheyl brouwt,

 

't Is hem langer niet betrouwt.

 

Schickt die Helt,, Uyt het Velt,

 

En bestelt,, In sijn plaets

 

Een van uw allergauste maets.