Het nieuwe Hoornse speel-werck

Noyt sonder Zout,, uw' Maeltijdt houdt.

Stemme: Prins Robberts Mars.

WAnneer een Maeght de Tafel deckt,

En brenght sy 't Zout-vat niet,

Haer Maeghdom wordt terstondt begeckt,

't Is 't eerst daer 't volck na siet:
Een Zouteloose Maeltijdt is
Als een onteerde Maeght;
Want eet men Vleesch, of Struyf, of Vis,
't Is Zout, daer men na vraeght.

Een Zouteloose Maeltijdt ist,

Daer matigheyt ontbreeckt,
En daer men op een reys verquist,
En door het keel-gat steeckt,
Soo veel als Man, en Kindt, en Vrouw,
Voor Huysingh, Dranck, en Kost,
Sich eerlyck meê generen souw,
En zyn noch warm gedost.

't Is oock een Maeltijdt sonder Zout,

Daer men Godts gaven stort,
's Landts welvaert op veel drincken bout,
En tegens sulcke knort,
Die voor die geen, die sieck en kranck,

[p. 58]

 

In armoed haest versmacht,

 

Besorght is; dat die spijs en dranck

 

Magh werden toe-gebracht.

 

't Is schrick'lyck van die Rycke Vreck,

 

Die Laz'rus voor sijn deur

 

Versmachten liet, en in gebreck,

 

En droefheyt, en getreur

 

Niet troosten woud, hoe dat hy badt,

 

Die nu swom in de Vocht,

 

Bad namaels om een druppel nat,

 

Dat hy niet krygen mocht.

 

Die Dis is van geen Zout voorsien,

 

Daer d' eerbaerheyt verdwynt,

 

En daer men oudt en jonge Liên

 

Met vuyle reden pynt,

 

Daar yders mondt een Hoer-huys is,

 

En 't hert een snood Bordeel,

 

Wiens keel-gat als een heete Smis

 

Heeft nimmer dranck te veel.

 

Indien de mensch sijn waerdigheyt,

 

En brossigheyt verstondt,

 

En sagh sijn nette aerdigheyt,

 

En kleyn geschapen mondt,

 

Hy soud wel sien dat hem de Heer

 

Niet voort-braght als een Swijn,

 

Wiens satheyt smyt de Trogh om-veer,

 

En wentelt in de Wijn.

 

't Is Zouteloos al wat men eet,

 

Soo Godt geen zegen geeft,

 

Indien men dan sijn Naem vergeet,

 

En los daer henen leeft,

 

Geen wonder dat ons Aerdts gestel

 

Verrot, en stinckt van 't quaedt,

 

En 't spoor-slaeghs sonder Zout, de Hel

 

En 't eeuwigh wee in-gaet.