Op een luye slapigheyt,
Die my Kers-dagh 1663. bekropen had.
'k HAd, de Kers-dagh na de middagh,
Niet geviert gelyck ten Biddagh,
Maer verluyert by het vyer,
'k Sat te geeuwen, en te gapen,
'k Sat te dutten, en te slapen,
'k Leeck de luyheyt sellef schier.
Soo ick somtydts al een Boeck,, nam,
Dat (soo 't scheen) myn geest wat kloeck,, quam,
'k Sat soo dra niet dat ick las,
Of die Goddeloose luyheyt
Quam, gelyck een felle buy,, weyt,
Och! sy deed my sulcken last,, aen,
't Docht, die luy is, kan niet vast,, staen,
Luyheyt, luyheyt, ys'lyck Beest,
'k Sal u geen gehoor,, meer,, geven:
'k Sal na 't deughden-spoor,, weer,, leven:
'k Sal Godt bidden om sijn geest.
'k Sal voortaen u paden,, schuwen.
'k Sal voor u verraden,, gruwen.
'k Soud niet graegh een kussen zyn,
Daer de Duyvel sich te rust leydt:
Neen, o neen! myn ziels gerustheydt
Is voor u niet, vuyle swyn.
Doen ick dit soo overdacht,, had,
Dat de luyheyt sulcken kracht,, had,
Gingh ick myn visiten doen:
Doch, daer ick noch vreught uyt schepte,
Was, dat ick my dapper repte,
Om my, 't eynde van 't Sermoen,
| |
In de Avondt-beê te sluyten:
Maer myn vreught begon te stuyten,
Doen ick meende dat ick voort
In de Kerreck, sonder hinder,
Ingaen soud, maer 't was wat minder,
Want men sloot voor my de Poort.
'k Stondt gelyck als op-genomen,
'k Kon nauw tot myn selven komen,
't Was of ick een wonder,, sagh:
'k Dacht ick heb myn plicht,, vergeten,
'k Heb my al te licht,, gequeten,
Ach! eylaes! wat donder-slagh
Komt myn droeve ziel bespringen?
't Zyn voorwaer geen kleyne dingen,
Die ick soo verwaer'loost heb.
Want myn Jesus was gebooren,
Die ick daer kond sien en hooren,
Alsoo klaer als in de Kreb:
Daer hy lagh om myne sonden,
Daer hem eens de Herders vonden.
Ach! hoe was ick soo verdwaelt?
Ach hoe was myn ziel verlegen!
'k Ruste niet, voor dat die zegen,
Dat ick socht, was neêr-gedaelt.
Ach! dat ick soo luttel weêrboo.
Hoed' my Heer, dat ick niet meer soo
In die luye flaeuwheyt val:
Wilt myn geest met yver stercken,
Dat ick altydt gae te Kercken,
|
|
Auteursrechtvrij