Het nieuwe Hoornse speel-werck
(1732)–C. Groenveld, Pieter IJsbrand van der Hof, C.G. Kleyn– Auteursrechtvrij
[pagina 27]
| |
Wat baet een doove 't Spel al schoon hy 't Speel-tuygh siet?
Men streelt de oogen niet door 't spelen, maer de ooren;
Of speelt men voor het oogh soo doet het weynigh nut.
Speel op en laet de klanck van 't Nieuwe Spel eens hooren;
Dat 's (na B. Mol) dut, re, mi, fa, sol, la, ci, dut.
Die laetste dut is quaedt, en d' eerste niet veel beter!
Dat maekt een valsche toon en 't gantsche werk bekeyt.
Och! was men wel bedocht, ô goede Sinte Peter!
Men hiel het eerste noch, of is het al verseydt?
Ick hoor myn ooren uyt, hoe wel de vingers rusten,
Vermoeyt van 't malle spel! wat meenje dat ick jock?
Veranderingh van spys veroorsaeckt nieuwe lusten.
Ick sie ten tweede-mael de Tooren sonder Klock.
Wat raet? noch raets genoegh: op nieuw weêr om een ander:
De derde strengh houdt vast. Soo kent men 't onderscheydt.
Wat schaet het veel besocht? dus doende wordt men schrander.
Die wys en schrander is gebruyckt voorsichtigheyt.
Dat 's voor de geleerden.
C.G.K.
|
|