Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

Een goe Vrou is een Godin in huys,

Stemme: Museaux &c.

Geen dinck is op der Aert,
Vol soeter of aengenamer
Als wel te sijn gepaert,
Want daer is niet bequamer
Als een volmaeckte Vrou

[p. 184]

 

Sy is de Man sijn eer,

 

De hoeck-steen van de Trou,

 

Een gebouw vol goe Leer.

 

2. Soo u wrevel moet quetst,

 

De vrou kan mans tooren stelpen,

 

En duyt ‘t geschil ten best:

 

Sy kan de twist wegh helpen,

 

Een vrou dwinght al-te-mael,

 

Een hert bleef wel verhert,

 

Dat ‘t door een Vrouwen tael

 

Niet vaeck versachtet wert.

 

3. O aengename trou,

 

Wat sijn de Mans arme menschen,

 

Die leven sonder Vrou,

 

Wie sou sulck leven wenschen,

 

‘t Geen sy doen past haer niet,

[p. 185]

 

Huys doen is Mans verdriet,

 

Want Mans het niet verstaen,

 

Huys-werck gaet Vrouwen aen.

 

4. Of ghy al veel begint,

 

Met huys-houwen ‘tonderwinnen,

 

‘t Is tegen stroom en wint,

 

‘t Is sorrighlijck beginnen,

 

Huys-houwen sonder Vrou,

 

Is als een roerloos schip,

 

‘t Huys-houwen baert berou,

 

Het schip stoot op een klip.

 

5. Dit is den besten raet,

 

Wilt ghy u laeten raeden,

 

Dat ghy om een Vrou gaet,

 

Hoe ‘t gaet ten kan niet schaeden,

 

Krijcht een goe Vrou tot deel,

[p. 186]

 

‘t Is ‘t schoonste Huys juweel,

 

Hoe kostlijck opgesiert,

 

Vrous pronck noch hoger swiert.