Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

[Qualijck bedachte Hero]

Toon, Rampsalige Diaen.

Qualijck bedachte Hero,
Onder-ganck baenster van u en Leander,
V beyder verderfs Nero,
De groote liefd die gy hat tot malkander,
Heeft ‘t noodloos rat // Verkeert gevat,
O ongestuymde vlagen,
Die ‘t liefdens leven,
Vreet ten ent hebt gedreven,

[p. 145]

 

Droef beklagen.

 

2. Als ghy noch waert een Nonne,

 

Doe ghy in Abidos deed Offerhande,

 

Daer hebt ghy overwonne,

 

Leanders hart, dat van liefd’ scheen te brande,

 

Voor u gesicht // En ‘t heyle Licht,

 

Dat op hem quam neer-stralen,

 

En tot hem wende,

 

Voorwaer ghy moest het ende,

 

Dier betalen.

 

3. De liefde toomt haer teugels,

 

‘t Schijnt onmogelijck om by u te komen,

 

Sonder Dedalus vleugels,

 

Maer Leander, heeft alle nacht geswommen,

 

Tot aen den borch // Die sonder sorch,

 

Geleeck om te beklimmen,

[p. 146]

 

Daer ghy veel nachten,

 

Soet waert sonder gedachten,

 

Op ‘t nae schimmen.

 

4. De woede onweers vlaegen,

 

Hadden haer ses nachten van een gehouden,

 

d’Ander nacht ginck hy het waegen,

 

Hy swm nae ‘t Licht, om sijn Lief te aenschouwe,

 

Het brandent licht // Ginck uyt ‘t gesicht,

 

Boras quam het uyt-blaesen,

 

d’Hoop is verlooren,

 

Haer sterf-nacht gebooren,

 

Door ‘t Zee raesen.

 

5. Morfus quam haer aen seggen,

 

Dat haer Liefste aen de strant lagh verdroncken,

 

Sy sach het lichaem leggen,

 

Wt den tooren, doe is haer moet gesoncken,

[p. 147]

 

Rouwigen dagh // Diemen doen sach,

 

Sy is in Zee gesprongen,

 

Met stoute sinne,

 

Gelijck als een Meer minne,

 

Nae sijn jongen.