Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

[p. 136]

Marcurius vliegende Liefde, tot Herse.

Stemme: En si l’amour est mon Manceur.

Marcurius quam te Atheen,
Doen ‘t was Minarvas Feest,
Hy sach gemeen,
De Dochters minst en meest,
Nae de Godin haer Tempel gaen,
En voor den Altaer staen,
Om Offerhande,
Voor haer te brande,
Dit sach hy vast aen.

2. In de Lucht de hy meen’ge keer,

Meer als hy te doen plach,

[p. 137]

 

Hy quam haest neer,

 

Als hy daer Herse sach,

 

Dat de schoonste inden hoop waer,

 

Eerst kemde hy sijn haer,

 

Om by sijn schone,

 

Beter te tone,

 

En quam soo by haer.

 

3. Sijn boesem blaeckte in de min,

 

Hy wenste dat hy mocht,

 

Met sijn Godin,

 

In echt sou sijn verknocht,

 

Om te krijgen sijn weerde schoon,

 

Geeft hy de Suster loon,

 

Maer door haer loosheyt,

 

Heeft sy met boosheyt,

 

Tegen stant geboon.