De school der poëzie

[p. 53]

[Samen te loopen tusschen breede zeeën]

Samen te loopen tusschen breede zeeën
en landeilanden als wij samen deeën,
samen te eten van de grijze lucht -
en aldoor door dat éénzelfde en geducht
uitgaan te voelen tot elkander heen,
en niets te zeggen, arme menschetweên,
wel naast elkander maar toch gansch alleen,
uw handen naast mij op en neer zien gaan
en uwe oogen in het opwaarts gaan
over mij voelen - hoor de breede zee
wellend en komend met een zelfde treê.