Pan (1912)

Pan

(1912)–Herman Gorter– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend

een gedicht

Vorige Volgende




[pagina V]
Aan U Schoone Geest der Nieuwe Muziek
[pagina VII]
In dit gedicht komen eenige regels voor van de Nederlandsche prosatoren Frans Erens, Jan Hofker, Jacobus van Looy en Lodewijk van Deyssel, en van den dichter Leopold. Ook zal men er eenige regels in vinden aan enkele der grootste dichters der wereld ontleend. - De beschrijving der staking in de haven verscheen het eerst in het weekblad ‘De Tribune’, en was toen opgedragen aan mijn vriend Anton Pannekoek.

[pagina XI]
Voorzang Er onstaat in mijn hart een nieuwe liefde, Stil en groot, Die, evenals een bloem verhief de Stengel en kelk, zoo schoot Door mijn borst, en door mijn oogen kliefde Zich den weg, en bood Zich aan mijn oogen bloot: een nieuwe liefde. En nu zie ik mijn nieuwe liefde, Die zich ontweefde Aan het kristal Van mijn oogen, door het Heelal Gaan, alsof een Wezen daar zweefde, En ik roep uit met zachten schal: ‘Wie zijt gij, mijne liefde?’
[pagina XII]
En zij zegt tot mij met een stem zoo helder als kristal En goud, recht staande: ‘Ik ben de liefde Van uit uw borst gekomen, De Liefde voor 't Heelal.’ En zacht gaat henen mijn klare Geliefde, Henen naar de Menschheid. En zij schijnt als waaraan geen grens leit, Liefde.
[pagina XIII]
En zal ik 't u vertellen? - mijne liefde, Die is de Alles omvattende Liefde, Gaat voor mij uit, heen door de groote zaal - En ik volg haar - van het stralend Heelal. En toen is 't of zij, als een gordijn, hief de Lucht, en ik zag daar voor ons als kristal, Stralend en donker, en donker als de straal Van licht in sneeuw en regen, Menschen die leefden. ‘Ziet gij die slaven in hun zwarte ellende?’ Zei zij tot mij met een stem klaar van liefde, - En zij werd één met hen in zachte liefde, - ‘Die was het die uwe liefde niet kende.’ En ik werd één met haar oneindige liefde, En met haar zelve, liefde zonder einde.
[pagina XIV]
Zij is de Nieuwe Liefde. Zij is de Zon Van uit de Bron Der Menschheid.

Vorige Volgende