Verzamelde werken. Deel 8. Laatste gedichten

[p. 221]

Nagelaten werk

[p. 223]

[O voor de menschheid te kunnen sterven]

O voor de menschheid te kunnen sterven,
't leven te geven tot een schittering,
die wegsterft in de lucht. Een blanke balsem
die zich oplost en verdwijnt, als een ring
van waterdamp, dat wie den bittren alsem
van 't leven nog proeven, nog moeten derven
het geweest-zijn, uitroepen, in de lucht
ziende verdwijnen zijn heerlijke schoonheid:
‘Dat was hij, dat was onze beste. Zoo
willen wij worden.’ Zoo te kunnen sterven.
Dat is geen doodzijn en dat is geen derven.
't Is geheel broeder der menschheid zijn. O,
het is zich geheel oplossen in de schoonheid.