Tösse vroeg- en naojaor

[p. 20]

[p. 21]

De vaerman

Hae mót altied biej mich gewaes zeen,
wiewaal ich 't nooit höb gemerk;
zien sjtum nooit geheurd, ziene vootsjtap:
te drök mit laeve en werk.

Mer noe, mit de gank van de jaore,
ich tied óm te loestere höb,
waer ich mich aldaag bewuster
det einen achter mich löp.

Wie lang nog veur d'r mich inhaolt,
miene sjouwer bereurt mit zien handj:
‘mien sjeep ligk gereid aan de sjteiger,
veer gaon nao den angere kantj.’