Tösse vroeg- en naojaor

[p. 11]

Saudade

‘A vida é immenso tristura’

Waat ister van det park gewaore?
En van dae viever, en van dich?
En zeen die aenje nog gebaore?
Kump nog dae lach op dien gezich
es-toe dae waeg geis door 't kaore
en in gedachte mit dien handj
ein leus oet al die goldjgael aore
en ruuks nao zomer, zónnebrandj?
En höbs-toe nog waal ins geloesterd
nao Roussels veerde symfonie?
Of bös-toe, net wie ich, gekloesterd
en is dit, auch veur dich, veurbiej?