Tösse vroeg- en naojaor

[p. 6]

Laeve

Und dennoch sagt der viel, der ‘Abend’ sagt.
Hugo von Hofmannsthal

Laeve is de sóm van väöl klein dinger:
de zón, de raegen en 't aovesrood,
'n sjtum die me van wied kint heure zinge,
meziek, 't kleuresjpeel van glaas in lood.

Laeve det is sjnachs neet kinne sjlaope
en loestere nao 't kume van de windj,
op gelök det nooit kump blieve haope,
en wachte op de vootsjtep in 't grindj.

Laeve is 't roesje van 't kaore,
de sjterrehemel van ein zomernach,
de waeljerige prach van maedjeshaore,
en blome, vrunj en eine kienjerlach.

Laeve is baeje óm 't dageleks brood,
en laeve is oeteindelek de dood.