Uit het kinderleven

[p. 3]

[p. 7]

De kleine Reina.

De kleine Reina zat aan het venster en breide. Daar kwam de kleine Door voorbij. Toen Door Reina zag zitten, kwam zij bij haar en zei: ‘Kom mee, Reina, kom mee! We willen naar dominee's Grietje gaan. Grietje heeft eene splinternieuwe pop en ook eene groote poppenkamer present gekregen. Daar kunnen we heel pleizierig spelen.’

Reina echter zei: ‘Neen, lieve Door, ik kan niet meegaan.’

‘Ei, en waarom dan niet?’ vroeg Door.

‘Ik moet bij mijn kleine broertje blijven,’ antwoordde Reina. ‘Broertje ligt op zijn bedje en slaapt. En ik ben heel alleen bij hem. Moeder is uit.’

‘Nu, als je broertje slaapt, behoeft ge niet bij hem te waken,’ zei Door. ‘Hij zal zeker niet zoo gauw

[p. 8]

wakker worden. En als hij wakker wordt, is uwe moeder zeker al weerom. Kom toch, Reina, kom!’

‘Neen,’ zei de kleine Reina nog eens, ‘ik kan niet meegaan en ik mag niet meegaan. Moeder heeft eens gezegd, dat ik bij mijn broertje blijven moet, tot zij weer thuis komt.’

‘Maar bedenk dan toch, Reina, hoe mooi het bij Grietje wezen zal,’ zei Door weer, ‘hoe prettig wij er met de pop zullen spelen. Grietje zei mij, dat hare nieuwe pop zoo groot is als een klein kind. Kom dan toch mee, Reina!’

Reina bleef er evenwel bij: ‘Neen, dat gaat niet. Ik mag van mijn broertje niet wegloopen.’

‘Och, ge zijt toch wel gek,’ zei Door knorrig. En met deze woorden ging zij heen.

De kleine Reina was volstrekt niet bedroefd dat zij niet mee kon gaan. Zij nam hare breikous weer op en breide flink door.

Toen Door een poosje weg was, hoorde Reina opeens een geducht gegons in de kamer. En wat was dat? Er was een groote horzel door het open raam binnengekomen. Het booze dier vloog maar al boven de wieg rond. Het wou zich volstrekt op het slapende kind neerzetten en dat steken!

De kleine Reina sprong echter terstond toe, haalde

[p. 9]

haar zakdoekje uit den zak en liet het booze dier geen rust, voordat het weer het venster uitvloog.

‘Wat is het toch goed, dat ik niet ben meegegaan,’ dacht Reina nu. ‘Had ik mijn broertje alleen gelaten, dan zou de leelijke vlieg het misschien geducht gestoken hebben. En dan was dat mijn schuld geweest.’