Metamorphosis naturalis

[fol. 7r]

Op het derde Deel van de Natuyrelijcke Metamorphosis van Sr. Joannes Goedaert.

WIe sal Natuurs geheym door 't duffe Breyn navorssen,
Nu 't Beeldt van Godes Geest in ons soo dick met schorssen
In 't Erflijck-sonden-pack omschorst leyt? wie doch? wien

Sal d'alderminste saeck in 't binnenste doorsien?

Niet een Eylaes! niet een! hoewel seer swacke Spieren,
Om d'eyndeloose vest van 't heele Al t' omswieren

In ons maer over zijn, verdient het echter Lof

Als men door willen pooght. De Dierkens die in't stof

Geduurigh vroetelen, die doen ons 't hooft schier breken,
Als men door schranderheyt na haren aert gaet steken.

Goedaert, die aerdigh was, die sochte na den aert

Van al en yder, hoe, en op wat wijs' gebaert

Sy werden, hoe't haer ginck, wat wisselingh van saken
Haer in haer levens tijdt gestadigh quam genaken.

Dus vint hys' eerst in 't Ey, dan schout hys' als een Worm

Eerst kleen allengskens groot tot haar volwasse Form;

Verscheyden van Coleur. Wat voedtsel datse eten,
Waer haer onthoudingh is dat heeft hy mé geweten,

Door eygen ondersoeck. Dan vint hys' als een kint,

t'Welck in sijn teere Jeught met swachtelen omwint

[fol. 7v]

 

 

Gespelt is in de Luur, of wel als een Mummie

 

Gebalsemt na de Doodt met ed'le Specerie:

 

Soo leggen sy als doodt. Dan rijsense eens weer,

 

Gelijck als uyt de doodt, versien van vlerck en veer:

 

Daer vliegt dan't geen eerst kroop op brave vlugge wiecken,

 

Komt Christen mensche, komt, leert hier wat Christ'lijcks riecken.

 

Hier 's Balsem voor de Ziel soo ghy hier wel op let.

 

De Weereldt is uw Ey, daer ghy zijt ingeset

 

Als ghy ter Weereldt quaemt, hier sult ghy oock nu moeten

 

Uyt gaen, om als een Worm uw Meester te ontmoeten;

 

Soo was hy op der Aerdt, veracht gelijck een Worm.

 

Wat moest dat cierlijck Hooft niet uytstaen menig storm,

 

Van't Pharisees gebroet, en hare Onderstaten?

 

O Jesu als't ons druckt wilt ons dan niet verlaten!

 

Siet ghy dees Dierkens aen, gelijck als een Mummy,

 

Als Doodt, soo weet ô Mensch! ô Christen Ziel! dat ghy

 

Oock eens in 't nare Graf met uwe Romp sult rotten,

 

En datge oock op 't laetst op Godts Basuyn sult vlotten,

 

Om weder op te staen. Dan vlieghtge wel tot Godt.

 

O Heer! ô Heer! wanneer vergunt ghy ons dit Lot!

J. le Gouche.