Metamorphosis naturalis

XXIII. Bevindinge.

HOe-wel men segt dat den roock van gebrande wilden Wijngaert de Ratten ende Muysen dooden kan, nochtans worden dese Rupsen met dat Kruydt gevoedt. Doch men wort haer niet eer op dat Kruidt ghewaer

[p. 64]

dan tegen dat daer Besyen aen komen, ende houden haer daer ontrent soo lange tot dat de Besien volkomen roodt zijn ende af-vallen, ende op dien tijdt verliest dat loof syn kracht, so dat het niet meer tot voedsel voor dese Rupsen verstrecken kan, d'erhalven beginnen sy haer in desen tijdt by gebreck van spijse, tot veranderinge te stellen. Die ick bewaerde, heeft haer geset op den 24 September, ende doordien het laet op het jaer was, soo dat den Uyl die daer uyt komen mochte, geen bloemen tot syn voedtsel soude konnen vinden hebben, soo is hy in syn Veranderinge blijven liggen tot op den 13 Junii des naest volgenden jaers, soo dat hy by-nae negen Maenden inde Veranderinge gelegen heeft, ende doen is daer uyt te voor-

[p. *39]

[p. 65]

schijn gekomen desen Uyl aengeteickent by letter A van koleur uyt den geelen, doch na dat ick hem hadde af-geteyckent so is hy my ontvlogen, so dat ick sijn eynde niet en hebbe konnen sien. Ick noemde dese Rupse Los-poot om dat hy sich seer licht van het Loof liet vallen als of hy geen pooten gehadt hadde.