Zij zingen

[p. 122]

De waterlelie

Rustig op den waterspiegel
vlot de lelie wonderschoon.
‘Waarom draagt gij, lieve bloeme,
Zulke zuiver witte kroon?’

‘Ziet gij op den waterspiegel,
Hoe de zwane zwierig glijdt,
En me komt gezelschap houden,
Binst den tragen langen tijd!

Ik bewonder stil den vogel,
Glanzend in den zonneschijn
En ik wil mijn dank betoonen
Met als hij zoo blank te zijn.

's Nachts begroeten mij de stralen
Van de zilverblanke maan
En die maken mij nog witter
Dan de zuiver witte zwaan!’