Zij zingen

[p. 79]

De nachtegaal

Eens zong de meester nachtegaal

Met zulk een lief geschal,

Dat immer zijne zachte taal,
Waar ik ook ben, waar ik ook dwaal,

Mijn hart bekoren zal.

Hetgeen hij zong vol teederkeid

Versterkte mijn gemoed.

O, vrienden, weest met mij bereid
Te volgen wat hij heeft gezeid:

Weest goed, weest immer goed!

Het medelijden is het merk

Der grootheid van de ziel.

Weest immer goed in wil en werk;
Ge blijft door uw geweten sterk,

Schoon 't lot u tegenviel.

[p. 80]

 

Dit heb ik in het lied geleerd

 

Van meester nachtegaal,

 

Die toch zoo vlijtig kwinkeleert

 

Wanneer de mensch naar troost begeert

 

Voor zijne zielekwaal.