Vlaemsche dichtoefeningen

[p. 59]

Het Weezekind van Sina.

'k Ben een Sineesche weeze, een weeze vol ellende,
Die moeders borsten nooit noch heuren zoen genoot!
En vader, die my voor zyn kindje niet en kende,
Liet my van wieg, en huis, en leven schier ontbloot!

O goede Vlaemsche kleenen

Zoudt gy my laten weenen

Zoo ik om hulpe vroeg?

Eén stuiver waer' genoeg.

Zy laten me all' alleen, alleen en zonder hope!
Al is 't dat ik verga van honger en van vrees:
'k Heb schaers een korstje dat 'k in myn tranen dope
En toch ben ik een kindje, en toch ben ik een wees!

O Engelandsche kleenen

Wilt ook eentwat verleenen

Om mynen nood te voên!

Eén stuiver zal gedoen.

Ha! 'k zou zoo geerne van dees droeve wereld scheeden
Waer 't dat ik na myn dood de deur des Hemels vond'!
Maer 'k vrees hiernamaels nog veel schrikkelyker leeden:
Myn zielke is nog niet vry van de erfelyke zond...

O lieve Fransche kleenen,

Kon God het my verleenen

Dat gy myn zielke koopt!

Eén stuiver! 't is gedoopt.

Naer 't Fransch van A. Verriest.