De ravenveer

[p. 42]

Studentenkamer

Daar, in de Donkere Gaard,
waar mijn eerste kamer ik had,
diep in de binnenstad,
zat ik te werken: ik las
over het woord quintessens.

En in die donkere Gaard
strekte ik mijn hand uit; ik at
van de boom van goed en van kwaad:
en het vers werd mij geopenbaard.
Ik zag het neerslaan, ontstaan.

Een vreemdeling ben ik op aarde.
Dit is in haar donkere gaarde
waarvoor ik sedert besta:
het vers - een kristal, een heelal:
quinta essentia.