De ravenveer

[p. 23]

Eileen

Het is een feeks, een helleveeg,
zij haalt mijn erf van bloemen leeg,
steekt snel haar tong uit voor het raam,
leest een boeket van woorden saam
als distels, om mij toe te gooien.
Komt later aan de keuken schooien,
een klein geraamte van vier jaar.
En als de sneden zijn verslonden,
geeft zij één tel haar ogenpaar
vrij. - Ergens in die groene gronden
lijkt zij op mij, lijk ik op haar.