De ravenveer

[p. 14]

De dageraad

and death shall be no more

Zwanen, steekt de trompet:
heft schallend het Halleel aan;
gij zijt de vogelaar ontgaan.
Zijn netten had hij gezet.

Hij heeft u geen veder geroofd:
op de grens van de nacht en de dag
vliegt gij, met bruisende slag,
met al morgenrood om het hoofd.

Ik ben op de aarde maar klein;
ik kan naar u opzien alleen,
die trekt, recht over mij heen,
naar de meren om vrij te zijn.

aan de nagedachtenis
van twee joodse vrienden,
gevallen in het verzet
1942