Bewoonbaarverklaring

[p. 11]

Melancholie

uit melancholieke kievitseieren
drinkt de aarde rozenbottelsap
wij proeven -
en de smaak is tijdtoereikend
want zonneblaren dekken nog
de stilte af

in dit gedicht zijn alle bloedfacetten
nog geborgen en
goudvinkveren slapen broederlijk
met dauw

toch loopt een goddelijke traan
verwijtend door het geschrevene heen

begrijpen is een vrucht van
groeiende verwondering