Den Goddelycken Minnenpijl

[p. 211]

Een nieuw Gheestelijck Liedeken waer in de Ziel met Liefde ontsteecken naer t’lijden wenscht,

(Op de wijse) Snacht als een ieghelijck lijt in rusten.

1.

De liefde brencht een Ziel in’t lijden,
Die naer de liefde Godts soo staet,
Die vint in’t lijden haer verblijden,
Stelt t’lijden in den hooghsten graet,
Sy soeckt sy wacht dagh ende nacht,
En altijdt naer het lijden tracht,
Sy wenscht sy vraeght sy weent en klacht,
Dat sy naer wensch gheen Kruysen draght.

[p. 212]

 

2.

 

Iesus mijn ziel is vol van u minnen,

 

Sy wenscht te draghen met u het Kruys,

 

Gheeft dat ick hier magh Kruycen mijn sinnen,

 

En mijn natuer maecken confuys,

 

Gheeft my toch Heer tot allen keer,

 

Dat ick magh proeven van u smert,

 

Dat ick altijt magh staen bereydt,

 

V Kruys te draghen in mijn hert.

 

 

 

3.

 

Gheeft my verlies van goet en vrinden,

 

Neemt vry oock mijn ghesontheydt af,

 

Wilt vry mijn lichaem met ketene binden,

 

Laet my een jeghelijck vallen straf,

 

Laet Duyvel vleesch met haeren heesch,

[p. 213]

 

Teghen my komen op te staen,

 

Laet swereldts pracht met al haer macht,

 

Teghen my nemen den Oorlogh aen.

 

 

 

4.

 

Al sijn mijn schouders wat strack om draghen,

 

Sulck een swaer en lastigh Kruys,

 

K’sal van de Enghels hun hulp af vraghen,

 

Die en sullen my laten in gheen abuys,

 

En spaert my niet in gheen verdriet,

 

Hoe wel mijn onbequaemigheydt,

 

Is teghen danck gaet uwen ganck,

 

Gheeft my maer u kloeckmoedigheydt.

 

 

 

5.

 

Schroomt mijn natuer van sulck een lijden,

 

Nochtans den wil die is bereet,

[p. 214]

 

Ben ick somtijdts wat traegh in’t strijden,

 

Dat is my uyter herten leet,

 

Maer draeyt en vrinckt en keert en dwinckt,

 

Maeckt my een Mensch naer uwen sin,

 

Maeckt my en breckt in brant my steeckt,

 

Van uwe Goddelijcke min.