Den Goddelycken Minnenpijl
(1678)–Johanna de Gavre–
Auteursrechtvrij
[pagina 157]
| |
(Op de wijse) Saligh Heyligh Betlehem, oft Ierusalem ghy schoone stadt.1.
Myn lieve ziel komt laet ons gaen,
In den Hof der wellustigheden,
Laet ons daer eens in vreught eensaem,
Tot ons vermaeck wandelen treden.
2.
Is dit den Hof waer in altijdt,
Den Wieroock en den honinck bloeyen,
Maer in de waeteren breedt en wijdt,
Dan soeten eyenaer altijt bloeyen.
| |
[pagina 158]
| |
3.
My dunckt ick sien een ander nadt,
T’heeft een coleur als van de Roosen,
Die op den Bergh van Galahadt,
Winter en somer altijt bloosen.
4.
Ick sien daer jemandt met oodtmoedt,
Doen sijn ghebedt soo ick kan speuren,
Ick sien hy sweet waeter ende bloedt,
O ziel waerom magh dit ghebeuren.
5.
Maer ziel soo ick het wel insien,
T’is onsen eenighen Beminden,
Die hem op dese plaets misschien,
Om ons t’ontmoeten hem laet vinden.
| |
[pagina 159]
| |
6.
Iesus.
Neen Bruydt g’en hebt niet wel gheraedt,
Siet ghy’t niet uyt mijn droevigh wesen,
En aen’t vergieten van mijn dierbaer nat
Wat weedom is in my gheresen.
7.
Mijn ziel is droevigh tot der doodt,
Wat valt daer meerder aen te vraeghen,
T’zijn u misdaden en sonden groot,
Dus ick op mijnen hals moet draeghen.
8.
De Bruydt.
Dat is my leet o Minnaer soet,
Ist mijn misdaet laet my u helpen,
| |
[pagina 160]
| |
Leght het op my het is mijn boet,
Dan sal ick uwe traenen stelpen.
9.
Iesus.
T’en is den wil van den Vader niet,
Ick moet den bitteren Kelck drincken,
Al schroomt de menscheydt soo ghy siet,
Maer wilt mijn liefde altijt ghedincken.
10.
De Bruydt.
Het waer de liefde te kort ghedaen,
Dat ick u liet alleene lijden,
Maer laet het zijn u aenghenaem,
Dat k’my met u begheef tot strijden.
| |
[pagina 161]
| |
11.
Ghy zijt een kloecken campioen,
In woorden ende in ghedachten,
Maer alser valt eenen strijt te doen,
Dan valt m’in duysent droeve klachten.
12.
Iesus.
Als ghy die siet thoont dat ghy mint,
Die soo veel heeft voor u verdraghen,
Zijt tot u selven niet meer ghesint,
Maer wilt u selven van u jaghen.
13.
De Bruydt.
Neen Minnaer neen ick wil voortaen,
T’natuerken onder den gheest gaen buyghen,
| |
[pagina 162]
| |
Al sou’t my kosten menighen traen,
Dat ick u min wil ick betuyghen.
|
|