Den Goddelycken Minnenpijl

[p. 83]

Een nieuw Gheestelijck Liedeken, Waerom verberghdy u aenschijn, meynt ghy dat ick uwen vyant ben,

(Op der wijse) De la Duchesse.

1.

Waer om verborghen u aenschijn,
O Liefste mijn,
Waerom gaet ghy van my vlieden,
Moet dit gheschieden,
Tot mijn mijn groote pijn,
Want Lief ick plachte wel in den tijdt voor desen,
Dagh ende nacht met u vereent te wesen,
Dien ghy met my quaemt kouten van de soete Min,
En ick derf my verstouten quaem wat dieper in,

[p. 84]

 

Dat ick gheraeckt was aen u hert,

 

Daer t’al lagh in verborghen,

 

Dus wist ick sonder sorghen,

 

Alle u Minne smert.

 

 

 

2.

 

Maer nu soo laet ghy mijn alleen,

 

Vol van gheween,

 

Mijn hert dat berst van suchten,

 

Nu ghy gaet vluchten,

 

En van my gaet scheen,

 

Maer Lief heeft dit dan in het spel der Minnen,

 

Dat ghy alsoo verandert zijt van sinnen,

 

Ick meynden dat ghy thoonden altijdt soetigheydt,

 

Maer daer ghy my me loonde en is maer bitterheyt,

 

Want hoe soet dat ick streel oft vlij,

[p. 85]

 

G’en wilt noyt weder loncken,

 

In stee van Minne voncken,

 

Laet ghy my in t’ly.

 

 

 

3.

 

Hy thoont my weder u ghesicht,

 

En my verlicht,

 

Laet my u weer aenschouwen,

 

K’sal u vast houden,

 

Want ick blijf verplicht,

 

Om u o Iesus soet alleen te Minnen,

 

Daelt neer in mijn ghemoet,

 

Verlicht mijn sinnen,

 

Verandert desen nacht,

 

Van mijne bitterheydt,

 

In eenen klaren dagh,

[p. 86]

 

Van uwe soetigheydt,

 

Dan sal ick met een nieuwe vlijt,

 

En u Iesus weer aen hanghen,

 

En u gheheel om vanghen,

 

Dat voor eeuwelijck.