Den geestelycke jacht
(1722)–Johanna de Gavre–
AuteursrechtvrijStemme: La folie d'Espaigne.1. NIemant en kent het dan die 't self bevinden
En ontfanghtbaer sijn tot dat soet gebruyck
| |
[pagina 103]
| |
Hoe Godt sigh aen den mensch comt te verbinden
Wonden malkanderen door een oogh-geluyck.
2. Dat hooghste goet dat komt hun innigh teghen
Met uytghespreyde Liefde tot den Mensch.
Verlieft en als versot tot hem gheneghen,
Seght dat hy is het wit van sijnen wensch.
3. Siet hoe hem Godt door Liefde laet verblinden
Oft hy niet derven kost sijn Creatuer,
Thoont wie dat hy voor alle eeuw' beminden
Die hy quetst en gheneest door Liefde puer.
4. Als sy dan soo ghewondt zijn door de Liefde
Willen door niemandts handt gheholpen zijn,
Dan door die self, die hun het hert doorgriefde
En gheven wond' voor wond, en pijn voor pijn.
5. By dien alleen is hunnen troost te vinden,
| |
[pagina 104]
| |
Naer dien alleen wenschen sy dagh en nacht,
Aen dien alleen willen sy hun verbinden
En onophoudelijck doen hun beklagh.
6. Sy willen dien alleen hun wonden thoonen
Want niemandt anders hun ghenesen kan,
Dan die haer wond' met nieuwe wond' sal loonen
En voor het lest sterven door Liefde dan.
7. En als sy dan door Liefde moghen sterven
'T dunckt hun te sijn een aldergrootst solaes,
Hierom sy geern alle troosten derven
Die quelen naer des Zielens weerdigh aes.
8. Langhe Marteli' soet en vreedt te gaeder
Godt die verliefde Zielen lijden doet,
Tot dat sy sweven in die levend' aeder
Den eenighen oorspronck van alle goet.
|
|