Den geestelycke jacht

[p. 91]

Dat de eeuwige Liefde Godts ons dwinght om oock voor eeuwigh te beminnen.

Stemme: Doen Daphne die over schoone Maeght.

1. DE Liefde die den grooten Godt
(Eer was Hemel en Aerde, de Zee ende locht)
Nam voor te gheven tot een ghebodt,
Is de Liefde, door Liefde van Godt voorgebrocht,
Eer hy de Zee stelden haer Wetten en Paelen
Dat s'over haer eynde niet en soude gaen,
Liet Godt sijn Liefde op ons nederdaelen,
Dringhde door Locht, Sterr', Son ende Maen,
Dus liet den grooten Godt, ons tot een strengh gebodt
Hem weer te beminnen, op pene van de doot
Sonder maeten, of paelen, voor kleyn ende groot.

2. Dien Godt der Liefde mijn Ziel recht bemindt

[p. 92]

 

Noch om doodt, noch om leven, oyt van hem vertreckt

 

Maer meer en meer sijn Liefde windt,

 

Al de banden van dees aertsche Liefde doorbreeckt,

 

Thoont dar ghy wenscht, in hem alleen te leven.

 

Geen aertsche dingen meer aen u ghenoeght,

 

Boven g'heel d'aerden in hem wenscht te sweven

 

Zijn door de Liefde g'heel aen hem ghevoeght,

 

En seght tot allen keer, tot u alleen ô Heer

 

Is Lichaem en Ziel, en mijn leven te pant

 

Om te consummeren in een Offerhand'

 

3. Adieu aen al wat wesen heeft,

 

Adieu aen al wat oyt van den Mensch wort bemint,

 

Adieu aen al wat buyten Godt sweeft,

 

'K segh adieu al wat oyt is op d'aersheyt ghesint

 

Aen Godt alleen doen ick mijn Offeranden

[p. 93]

 

Als't eerste wesen van alle goet;

 

Om te verteiren in een Offerande

 

Den knoop der Liefden die dwinght mijn gemoet,

 

Leven alleen voor Godt, uyt kracht van sijn ghebodt,

 

Alwaer 't schoon dat Godt my dees wet niet en gaef

 

'K wil wesen en blijven eeuwigh zijn Slaef.