Den geestelycke jacht
(1722)–Johanna de Gavre–
Auteursrechtvrij
[pagina 31]
| |
Stemme: Humaine mijn Vrindinne.1. MYn Bruydt mijn uytgelesen,
G'hebt my gevraeght voor desen
Dat ick u leeren souw, Hoe ick u hebben wouw,
Dat is geen kleyne vrage, van eenen grooten Godt,
Hierom weest niet verslagen, te hooren dit Gebodt.
2. 'T lijden moet gy beminnen,
U selven overwinnen,
Verwinnen u Natuer, ontfangen soet en suer
Tot straffen en tot plagen, en alderhande leet
Zijn sonder veel te klagen, gewilligh en gereet,
3. Een Ziel die my heeft vonden
Geniet in alle stonden,
In my eenen vollen vré, oft tegen gaet oft mé
| |
[pagina 32]
| |
Als sy dien vré moet derven, door quellingh en onlust
Dan weet sy door't versterven. te vinden haere rust.
4. Sy is haer selfs vergeten,
En staet in een niet weten
Door't licht van mijn aenschijn, daer sulcke Zielen zijn
Bestrijt m'haer tegen reden, jae schier door druck versmacht,
Dat leet en bitterheden, wordt door de Ziel veracht.
5. Kom ick haer t'overgieten,
Met quellingh en verdrieten,
Verlies en tegenspoet, sy neemt het al in't goet
Spant haer g'heel d'aerde tegen, heeft oock levens noot
Sy is en blijft genegen, tot my tot in de doot.
6. Dees Ziel moet ghy ghelijcken,
Die mindt en magh niet wijcken
| |
[pagina 33]
| |
In wat leet dat gy staet, van alderhande quaet,
Doet als de wijse Zielen, die met stilswijgen diep
Onder dees aerts gekrielen, boven de wereldt sliep.
|
|