Den geestelycke jacht

[p. 26]

De Ziel verstoot den treck der Nature.

Stemme: Adieu mijn Huys, mijn Ouders en mijn Vrinden.

1. PRijst my niet aen den voorspoet maer het lijden
O snooy Natuer, ô seer verlackert Kindt,
Voor my dees slimme vreught stel ick bezijden
'K volgh u niet meer, ick acht gy zijt verblindt,
Wat heeft den grootstenGodt, ons tot een leer gegeven
Als hy aen't Cruys tot spot, eynde sijn leven.

2. Daer gy van vlucht sal ick met lust gaen tegen

Daer gy van schroomt beminnen uyter maet,
Daer g'u om wacht, en kan my niet bewegen,
My schrickt en schroomt, daer gy met lust naer staet,
Kloeck aen van nu voortaen, Natuer want ghy moet sterven,
En al het gen' ghy soeckt, gewilligh derven.

[p. 27]

 

3. Waerom soud' gy my langer houden tegen

 

En my berooven van de waere vreught?

 

In sigh te cruycen is veel goedts gelegen

 

Godt aen te hangen is d'oprechte deught,

 

In't Cruys is 't heel geluck, dat men hier magh begeiren,

 

'K wil my in't Cruys en druck, grondigh verteiren.

 

4. Wel aen Natuer en lust, want siet ick scheyde

 

Van al het gen' daer gy op zijt versot,

 

Mijn Ziel laet u tot op het hooghste leyden

 

De deught, den Hemel, en den hoogen Godt,

 

Omhels druck en verdriet, pers, droefheyt, en ellenden

 

'T is eenen kleynen iet, die haest sal eynden.