Charaksis

[p. 25]

Antonio Pollajuolo

HET bloed is reeds gestold tot steenen,
achter mijn hand zie ik Sebastiaan,
doorschoten met de scherpe pijlen staan
en sluip vandáár, stil schreiend, op de teenen.

Voor wie hun mond vèr van de schimmel houden,
dringt zulk een beeld veel dieper dan de spies;
het landschap waar zoojuist een herdersknaap in blies,
bijt feller nog dan al het koel aanschouwde.

En wie te droomen pleegt van visschen en van duiven
en in zulk een bedrog zichzelve heeft ontdaan,
die moet door ijs en bloed zijn handen schuiven
en tast voorgoed het lijf van Sint Sebastiaan.