Charaksis

[p. 22]

Grünewald

't ONTVLEESD gebeente doet het spel vergeten,
de zin der lusten valt voorgoed
in 't zwarte stof, dat éénmaal vleesch en bloed,
nu nog maar vaag herinnering mag heeten.

En sinds de winden waaien uit den gloed
der paradijzen, en de Godheid is gespleten
tusschen de dieren en de eeuwigheid, zullen de wormen eten
het voedsel van dien eindeloozen stoet.

En niemand is niet van de slang gebeten
tenzij de Maagd, die God droeg in haar bloed
en in hààr graf geuren de rozen zoet
totdat het boek der zegelen wordt stukgereten.