Mastreechter veerskes

[p. 69]

Leefde, zaank en wiin.

Dao ziin drei zakes, hiemelechtig,
Drei zakes, wònderschoen,
Die spannen op et minseleven
En diamante kroen.
Gein zonnestraol die mie verwerremp
In heite zomerschiin,
Gein ing'letaol die mie betouvert
Es leefde, zaank en wiin!

Die drei dat ziin de touverkrachte
Die in de levessliik
De jònkheit wie en blom doen bleuie,
In geùr en kleur zoe riik;
En die, mèt auwerdom belaoie,
Verdorde tek mer ziin,
Die lache nog bij 't zeut herdinken
Aon leefde, zaank en wiin.

Woe leefde lònk, woe zink et leedje,
Woe 't fleske lès ten doors,
Dao troent es köningin de vreùgden
In eeder hart en boors;
Dao stroump 't geveule door de aojers,
Jao, wie 'ne volle Riin,
En mie en mie brant et verlange
Nao leefde, zaank en wiin.

[p. 70]

 

Ao, schoenste dreital! in dit leve

 

Zeet us altiid getrouw!

 

Ger zeet den troes, ger zeet de balsem,

 

Zoe zeut es hiemeldouw.

 

Verjaog us daan de pijn en zörreg

 

Die wrang en bitter ziin,

 

En dankbaar blive veer uch heil'ge,

 

Ao, leefde, zaank en wiin!

 

 

 

Aprèl 1864.