Mastreechter veerskes

[p. 22]

Riik en erm.

Wie menig blömke was en greuit
Al in de zonneschiin!
Dat lach en wink, dat prònk en bleuit
In kleurkes en satiin.

En 't wòrremke dat steit teveur
En zuut et dreuvig aon,
En veur die schoen en riike kleur
Liet en jalouse traon.

Dao wêit de bijs! - en 't blòmke vèlt
Bekleend, geknak, ontkleurd;
En 't wörmke wat zich kroepend hèlt,
Dat blijf ònaongereurd.

Juni 1861.