Mastreechter veerskes

[p. 18]

Mastreechter taol.

Mastreechter spraok, doe zeute taol!
Bliif us altiid gegeve,
Es aojerslaag vaan eige leve,
En blink us touw in leefdestraol.

Zuug 't beekske dat zen waters
Kristalleklaor door wei en velder leidt;
Wie stèl, wat zach geklaters!
En toch, wieveùl verfrissing dat et spreidt!
Zoe bis tiech ouch; - de wèls neet bleve
Door kale blink, door gruutse praol;
Eenvoudig schoen, mê toch vol krach, vol leve,
Blijfs tich eus hart zen woere taol.

Jao, klankeriik
Wie zeut musiek
Dat zien akkoord liet speule,
Zoe reurste zach,
Daan weer mèt krach,
De snaor vaan eus geveule.

Al aon eus weeg, in touverkranse
Dao kaomste zweve rontelum,
En 't leefdewoord van mooijerstum
Doog zeute dreumkes um us danse.

Huur wie verheùg
In lach en vreùg
Den toene lùstig valle!
Jao, huur dee zaank
In schaterklaank
Door loch en zaole schalle.

[p. 19]

 

Mer ouch bij 't tristig rouwgeveule,

 

Bij traonendouw van zielesmart,

 

Dan vind bij dich 't lijend hart

 

Den troes dee dreufheid deit verkeule.

 

 

 

Nein, nein, dao ziin gein perels, gein brillante,

 

Gei goud, wie fiin geciseleerd,

 

Dao is veur us gein straol van diamante,

 

Gein riikdom mie es tich us weerd!

 

Doe bis de schat, us naogelaote,

 

Door d'ieuwe heer, van veurezaote,

 

Es 't meiste kosbaar leefdepand;

 

Doe blijfs altiid, wat maag gebeùre,

 

Wat twispartijen us verscheùre,

 

Mastreechter kinder heil'ge band.

 

 

 

15 Mei 1861.