Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd
(1667)–François Foret– Auteursrechtvrij
[pagina D5r]
| |
Myn lief heeft my begeven // Om 't groote goed,
Och Cupido verheven // My bystand doet.
2. Wilt my uw bystand toonen
Vrouw Venuw kind,
Myn lief wilt my niet loonen,
Zoo nu 't wel schynt,
Door die groote rykdommen // Word zy verblend
Hierom is 't dat ik kome // In dit torment.
3. 't Goed is de meeste cause
Van myn getreur // Dus beginn' ik myn' clause
Met groot douleur:
Liefde plagt te floreren // Aan elken kant,
Maer 't goed heeft nu te zeere // De overhand.
4. Waer ik van goede ryke,
Ik waer verheugd,
Zy en zoud' van my niet wyken,
Die zuyv're jeugd,
Ik zoud' wel troost gewinnen,
Nu treuren ik moet,
Want zy stelt all' haer' zinnen // Op't groote goed.
5. 't Goed neemt (laecen) zyn' gangen,
Als sneeuw op 't veld // Daer zy al met verlangen
Haer zin op stelt // Maer daer is liefde puere,
Die zy kleyn acht,
Groeyt van ure tot ure, Dag ende nacht.
6. Wat mag ter weireld baeten,
Goed oft schat // Zy moeten 't hier al laeten,
't Zy dorp ofte stad,
Wat baet haer grond oft erven
In 't aerdsche dal?
Zoo wel als zy moet sterven // Het blyft hier al.
|
|