Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd

Een LIEDEKEN;

op de wyze van den Pater van Kortryk: ofte van: zy gaven my twee Patinnekens bloot.

Waer ik my keer', oft' waer ik my wende,
Tot klaegen vind' ik my nu gezind,
Och ed'le jonge aerdsche bende!
Hoe langen tyd hebbe ik u bemint.
Het dansen en springen en vroylykheyd,
De vreugd maer meest in stilligheyd.

2. Maer nu moet ik met drukkigheden,

Beklaegen myn bitter verdriet,
En all' myn' zwaer' ellendigheden,
En pynen groot alzoo men ziet.
Och! Myn jong leven moet ik voorwaer

[p. D2r]

 

Verslyten in veel pynen zwaer.

 

3. En ook moet noch myn hert betreuren,

 

Myn lief die ik te vryen plag,

 

Dat zy my noyt en mag gebeuren,

 

Dit is voor my zoo bitter geklag,

 

Och! Liefste hoe hebb' ik u bemint,

 

Zoo waert gy ook tot my gezint.

 

4. Waer is dien tyd, waer zyn die dagen?

 

Waer is nu onze trouwe min?

 

Och! Dat myn' oogen u oyt zagen,

 

Het valt my zomtyds in den zin,

 

Dan was 't my vreugd zoo ik u zeyd,

 

Nu is 't my dobbel pynelykheyd.

 

5. Ok klaer gezicht 't welk my doorstraelde,

 

Uw wezen zoet, uw' vriendschap groot:

 

Beleefdheyd in u niet en faelde,

 

Uw' minzaemheyd, uw' wangen rood;

 

Dit deed myn hert zoo menige vreugd,

 

Met uw te wezen in eer' en deugd.

 

6. Myn dienst die ik u presenteerde,

 

Dachte my te wezen u aengenaem:

 

Getrouwigheyd in ons floreerde;

 

Met blydschap waeren wy te saem:

 

Wat ik u vraegde wierd niet ontzeyt,

 

Als 't was in deugd en eerbaerheyd.

 

7. Geen tyd my deed by u verlangen,

 

Getrouw te wezen was mynen zin:

 

Altyd vond ik myn hert bevangen,

 

Belust tot uwe zoete minn':

 

Zoo was uw hert ook zoo 't behoort,

 

Getrouw waeren wy, en een accoort.

[p. D2v]

 

8. Van droefheyd dunkt myn hert te breken,

 

Waer heeft het misval my gestelt,

 

De traenen my van d'oogen uytleken,

 

Dat ik my vind' heel neergevelt:

 

Och! Hoe moet ik in bitterheyd,

 

In zwaeren druk nemen afscheyd.

 

9. Och liefste zoet, moeten wy scheyden,

 

Het scheyden is my groot verdriet:

 

Den Heer wilt ons altyd geleyden,

 

Na zynen wille die 't al voorziet;

 

Adieu myn lief, maekt geen' droefheyd,

 

Maer peyst op uwe zaligheyd.

 

10. Oorlof nu all' in 't generaele,

 

Bid God den Heer met vlytigheyd,

 

Peyst op de ziel', 't is principaele,

 

Want 't moet van hier al worden gescheyd,

 

Dient God den Heer, 't is korten tyd,

 

Om eeuwig te wezen met hem verblyd.