Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd

Een Liedeken,

op de wyze: Wilder als wild, wie zal'er my temmen.

Wilt hooren myn zingen met droevige zuchten,
Want ik'er my droefheyd klaegen moet,
Dat ik moet leven in ongenugten,
't Is het misval dat my dit doet.

2. O droeve kanse gy doet'er my klaegen,

Verslyten myn leven in pynen groot,
Myn ongeluk zeer zwaer om draegen,
Moet ik betreuren tot in myne dood.

3. Het overdenken van myn jong leven,

Van myne zinnekens heel verblend,
Dat doet'er myn hertjen zuchten en beven,
Als ik bedenke den laesten end.

4. O droevige weireld, vol ydelheden,

Hoe vind' ik my nu met druk bevaen,
Wel mag ik beklaegen met groote reden
Den dienst die ik u hebbe gedaen.

5. Waer zyn all' uwe beloften schoone,

En al uw vleyen dat gy ons doet?

[p. C8v]

 

In alle bedrog spant gy de kroone,

 

Nu wil ik vertreden u met den voet.

 

6. Wat mogt het ons baeten en profiteren

 

Als wy tot sterven ons maeken bereyd?

 

Hier onze plaisieren te domineren,

 

Als wy dan scheyden voor eeuwigheyd.

 

7. Wy moeten 't al laeten wy moeten al scheyden

 

Van deze weireld in korten tyd,

 

De bittere dood wy al verbeyden,

 

Och menschen! Dit al gedachtig zyt.

 

8. Geen' lusten ter weireld wy vinden mogen

 

Waer door ons hert zal wezen verzaed:

 

Door ydelheden wy worden bedrogen:

 

Wilt u afkeeren eer't word te laet.

 

9. Wilt deugden beginnen, God dienen uyt minnen,

 

Uw leven gebruyken tot zaligheyd,

 

Dat wy Gods Ryk al mogen gewinnen,

 

Met blyde zinnen hier nemen afscheyd.

 

10. Den weg moet wezen zeer nouw' betreden,

 

Die loopt nae 't eeuwig ziet,

 

Vol pynen, douleuren, en zwaerigheden,

 

Dat wy daer vinden is verdriet.

 

11. Wilt volgen den weg zonder verdrieten,

 

Wilt niet afwyken uw' zaligheyd:

 

Peyst wat het is te mogen genieten

 

Gods Ryke inder eeuwigheyd.

 

12. Och! Die hun leven verslyten in zonden,

 

Hoe zullen zy klaegen met bitter geween?

 

Hoe zullen zy zuchten wilt dit doorgronden,

 

Als hun dood zal komen scheen.

 

13. Och! Die voor eeuwig in pynen moet zuchten

[p. D1r]

 

Oft te verblyven in 't leven zoet,

 

Wilt dit verschil met zinnen beduchten,

 

En overdenken wel wat gy doet.

 

14. Oorlof hier mede nu all' te saeme,

 

Wilt ons eens zingen met vreugden fyn,

 

Wilt God beminnen en dienen bequaeme,

 

In 't Ryk hier boven ontfangen zult zyn.