Refereynboek ofte nieuwe wandeldreve, voor de jongheyd

[Met wat oodmoedigheyd met wat onnozelheden]

Met wat oodmoedigheyd met wat onnozelheden,
Heeft God zyn Lyden en al 't verdriet geleden,
Gegeesseld en gepynd was hy met groot geweld,
Bespogen en beschimpt, met schande naekt gesteld,
Hoe menig zwaeren slag, en schimp wild' hy verdraegen,
Verzonden en verleyd, zonder nochtans te klaegen
Als een onnoozel Lam gewillig in de pyn',
Eylaes dan wild' hy noch gekroond met doornen zyn.
Te vooren was hy ook gewond met menig' slagen,
En wild' zyn eygen Kruys met bitterheden draegen.
En worden nae den berg geleyd in 't openbaer;
In schande tot de dood als eenen Moordenaer.
Hy wierd met groot geweld en pynen voord-gedreven,
O God! 't gedenken doet my schudden ende beven.
Wilt door uw lyden al ons tot allen termyn,
Vergeven ons misdaed, want wy vol krankheyd zyn.